Veronique van der woude

Zolang het brein dreiging ervaart richt het zich op de buitenwereld, om zich te kunnen beschermen en verdedigen. Om schokkende ervaringen te verwerken is het nodig dat het brein zich kan richten op de binnenwereld. Dit is een kwetsbare situatie. Het brein kan namelijk niet op de buitenwereld én de binnenwereld tegelijkertijd gericht zijn. Dus om schokkende ervaringen te kúnnen verwerken mág er geen dreigend gevaar meer zijn. Jij kunt dan weer binnen je raampje blijven. Je kan dan ook gaan leren hoe het is om je aandacht en energie te verplaatsen van ‘de wereld onder controle houden’ naar ‘jezelf onder regie/controle brengen’.

In het begin van een traumabehandeling ga je samen met je therapeut onderzoeken of je voldoende ruimte, veiligheid en rust in je leven ervaart om met traumaverwerking te starten. Psychotherapie kan veel bij je oproepen. Zelfs een kortdurende traumamethodiek zoals EMDR kan veel bij de cliënt in beweging brengen. Belangrijk is dat je jezelf emotioneel kan blijven dragen. Dit betekent dat je de in beweging gebrachte emoties aankunt. Als je ervaart dat de in beweging gebrachte emoties je niet opnieuw overweldigen, dat je ze kunt sturen indien nodig, kun je veilig beginnen aan traumaverwerking. Door de verwerkingsstappen te doseren, kun je je emoties en ervaringen integreren in je levensgeschiedenis.

In de traumaverwerkingsfase kun je je vaste patronen, zoals je manier van denken, de manier waarop je je emoties uit en de manier waarop je met je eigen en anders mans gevoelens omgaat, verder onderzoeken. Als deze patronen onderzocht worden, dan komen ze in beweging. Dit zal een effect hebben op de manier waarop je met (nieuwe) indrukken, gebeurtenissen en mensen omgaat. Je gaat je anders gedragen en je gaat anders reageren op je omgeving. De mensen om jou heen zullen de verandering in jou opmerken. Deze fase van de behandeling vraagt daarom aandacht en aanpassingsvermogen van alle directe betrokkenen om jou heen, zoals je liefdespartner, ouders, vrienden, je kinderen je collega's/ klasgenootjes.

De eerste fase van traumabehandeling is daarom bedoeld om samen met je therapeut te onderzoeken waar je staat in je leven en zo nodig te werken aan de juiste voorwaarden om te kunnen beginnen met traumaverwerking. Je werkt zo nodig eerst aan meer veerkracht, innerlijk houvast en stabiliteit in je dagelijkse leven. Dit is een belangrijke fase in de behandeling en deze mag niet overgeslagen worden, omdat trauma ingrijpt in heel je persoonlijkheid en niet geïsoleerd behandeld kan worden, dus zonder oog te hebben voor het mogelijke domino-effect.

​

​

In een notendop:

​

1. De zekerheid hebben dat je lichamelijk en emotioneel veilig bent, zodat jij het gevoel van deze zekerheid en veiligheid in jezelf kan leren opbouwen.

2. Een basiszekerheid hebben waardoor je beschikt over voldoende rust in je dagelijks leven  en je het ook leuk en fijn kunt hebben.

3. Voldoende emotionele veerkracht ervaren, zodat je binnen je stressraampje (window of tolerance) kunt blijven en er snel in kunt terugkomen. Zodat je de stressvolle gevoelens die emotioneel spannende situaties kunnen oproepen kunt reguleren (ordenen, rustig krijgen en laten afvloeien) in jezelf.

4. Verbonden zijn met één of meer veilige hechtingsfiguren bij wie je steun en troost kunt vinden. En bij wie je in de relatie ook voldoende bewegingsruimte hebt om te kunnen veranderen en er tussen jullie geen onbespreekbare strakke patronen zijn die de verandering tegenhouden.

5. Beschikken over een innerlijke motivatie om met traumaverwerking te starten.